داشتم به یک موزیک گوش میکردم. سبک موسیقی اش جز سبکهای مورد علاقه ام نبود. اما داشتم گوش میکردم شاید به خاطر ترانه ای بود که خواننده اش میخواند. اگر این شعر با سبک دیگری از موسیقی و با صدای خواننده دیگری خوانده میشد می توانست یکی از ترانه های ماندگار باشد.فکر میکنم شاعر این ترانه زیبایی شعری که سروده بود را باور نداشته و گرنه آن را به دست آهنگساز و خواننده بهتری میداد.این مساله شاید شبیه روابط آدمها یا شرایط و موقعیتهای که در آن به سر میبرند باشد.می دانم چیزهایی بی ربطی را بهم ربط داده ام اما گاهی با خودم فکر میکنم که چرا آدمهایی با دنیای بزرگ زندگی خود را در کنار آدمهایی با دنیایی کوچک تلف میکنند. و یا آیا اجباری است که آدمها در موقعیت های قرار بگیرند که شایسته آنها نیست. همه ما آدمها بسته به نوع زندگی و تلاشی که درآن میکنیم نکات مثبتی داریم که باورشان نداریم که درست نمی بینیمشان. و به خاطر همین مسله در شرایط و موقعیتهای نامناسبی قرار میگیریم.
